هزار سال تنهایی

مبر تو زيادم به ياد تو شادم ز گوشه بامت پريده منم
چو گريه مستان ، زناله پنهان ، ز شمع نگاهت چكيده منم
شكسته و نالان چو درد غريبان چو خار بيابان تو خارم مكن
به قهر عزيزان ، به سوز زمستان ، اسير غم روزگارم مكن

دشت جگر سوز چشم ترم ، يه بوته خشكم كه بي ثمرم
به ظلمت غمها ، نهاده منم
دشت جگر سوز چشم ترم ، يه بوته خشكم كه بي ثمرم
به ظلمت غمها ، نهاده منم

تويي نفس من ، در اين دم آخر ، چگونه شود از تو دل بكنم
از اين قفس غم ، نفس نفسهايم ، به سوي تو بال و پر بزنم
گر بيايي و پرسي ز لاله و دشت ، خاك من به تو گويد گذشته گذشت
گذشته گذشت

دلي كه شكسته ، سينه غم
براي تو بوده نگاه قشنگ
شكسته و نالان ، چو درد غريبان ، چو خار بيابان تو خارم مكن
ز قهر عزيزان ، ز سوز زمستان ، اسير غم روزگارم مكن

نبر تو زيادم ، به ياد تو شادم ، ز گوشه بامت پريده منم
چو گريه مستان ، به ناله پنهان ، ز شمع نگاهت چكيده منم